To browse Academia. The background for this presentation were previous analyses of historians, devoted to the image of the communities and ruling groups of both cities, in the first place based on other urban provenance sources, depicting their activity in the public and private spheres. Detailed analyses concerned with the problem formulated in this manner need to be prefixed with a characteristic of the source base which is at pour disposal nowadays. Usually there was even no such need, since the rules for inheriting property were specified in the appropriate articles of Chełmno law Gdańsk Main City and Lübeck law Elbląg Old Town.
The behaviour patterns of testators from Gdańsk and Elbląg do not deviate in this regard from those observed also in other European cities. In some testaments dispositions for religious purposes are absent altogether. This does not, however, mean that such burghers did not earmarked some of their wealth for that purpose. Probably they made such donations in another form than testament disposal. Późnośredniowieczne testamenty elit rządzących Gdańska i Elbląga Słowa kluczowe: testamenty, Gdańsk, Elbląg, średniowiecze Streszczenie: W artykule skupiono uwagę na bliższym omówieniu dokumentów ostatniej woli spisanych przez przedstawicieli elit rządzących w Głównym Mieście Gdańsku i Starym Mieście Elblągu w późnym średniowieczu, przede wszystkim w drugiej połowie XV wieku.
Określając przynależność do elit rządzących miastem, odwołano się do kryterium formalnego, związanego z piastowaniem przez poszczególne osoby urzędów miejskich: wójta, sołtysa miejskiego, kamlarza, ławnika, rajcy i burmistrza.
Tłem dla tej prezentacji były wcześniejsze analizy historyków poświęcone obrazowi społeczności i grup rządzących obu miast, oparte przede wszystkim na innych źródłach proweniencji miejskiej, ukazujących ich aktywność w sferze publicznej i prywatnej. Z przytoczonych przykładów widać wyraźnie, że postanowienia zawarte w testamentach członków elity miejskiej Gdańska i Elbląga wykazują wiele podobieństw, jeśli idzie o sposób podziału majątku, jak i w dyspozycjach ad pias causas. Co ciekawe, pomimo dysponowania przez mieszczan bardzo różnymi sumami w gotówce, od kilkuset do nawet dwudziestu tysięcy małych grzywien pruskich, to zarówno liczba, jak i wysokości legatów na rzecz konkretnych instytucji sakralnych były bardzo podobne.
Najbogatsi finansowali również pielgrzymów, którzy w ich intencji odwiedzali najważniejsze ośrodki pielgrzymkowe. Czynili tak czasem również przedstawiciele elity władzy. Sumy przeznaczane na ten cel były podobne w obu miastach i zapewne odpowiadały realnym kosztom i przyjętemu zwyczajowi.
