To browse Academia. Ci, którzy mają dość sił i miłości, żeby siedzieć z umierającym pacjentem w ciszy wykraczającej poza słowa, wiedzą, że ta chwila nie jest ani przerażająca, ani bolesna-to tylko spokojne ustanie funkcjonowania ciała.
Elisabeth Kübler-Ross, Rozmowy o śmierci i umieraniu Szanowni Państwo Monografia jest tradycyjnie próbą stworzenia przedstawicielom różnych dziedzin nauki i sztuki okazji do dialogu o umieraniu i śmierci, do poznania na ten temat opinii lekarza i filozofa, psychologa, etyka i socjologa, duchownego i artysty, dziennikarza, pielęgniarki i położnej.
Wiodąca tematyka tego tomu, podobnie jak poprzednich, pamiętając słowa Paulo Coelho z książki Alchemik-"Nawet jeśli czasem trochę się skarżę-mówiło serce-to tylko dlatego, że jestem sercem ludzkim, a one właśnie są takie. Obawiają się sięgnąć po swoje największe marzenia, ponieważ wydaje im się, że nie są ich godne, albo, że nigdy im się to nie uda. My, serca, umieramy na samą myśl o miłościach, które przepadły na zawsze, o chwilach, które mogły być piękne, a nie były, o skarbach, które mogły być odkryte, ale pozostały na zawsze niewidoczne pod piaskiem.
Instrumentalne, przedmiotowe podejście do człowieka zdehumanizowało bowiem umieranie, alienując osoby w nim uczestniczące-tych, którzy odchodzą i tych, którzy towarzyszą umieraniu, a później zostają sami.
W monografii są także prace służące wymianie poglądów oraz opinii na temat rozlicznych dylematów etycznych, prawnych i społecznych, z jakimi na co dzień spotykają się pracownicy ochrony zdrowia-jak postrzegają transplantację, eutanazję, uporczywą terapię?
